Jak to możliwe, że zieleń, która w teorii wydaje się zbyt ciężka dla zgaszonegolata, w praktyce wygląda lekko i spójnie? To pytanie często pojawia się, gdy zaczynamy świadomie budować garderobę i chcemy uniknąć wpadek.
Lubię te wiadomości, które wpadają do mnie czasem niespodziewanie: „Cześć, zrobiłam motylkiem piękną, wiosenną zieleń”. Tak napisała Karolina, kiedy pofarbowała swoje białe ubrania na zielono-złoto. Tak samo Sabina, kiedy okiełznała kapryśny jedwab i nadała mu zupełnie nowy, ciepły kolor.
Jeśli jesteś jedną z tych cudownych osób, które kupiły u mnie próbnik barw w wersji personalizowanej jeszcze wtedy, gdy miał błyszczącą powłokę – mam dla Ciebie coś wyjątkowego.
Wiem, że nie każdemu pasuje błysk. Niektórzy wolą, gdy próbnik jest matowy: łatwiej wtedy ocenić kolor, nic nie odbija światła, a sam wachlarzyk wygląda bardziej profesjonalnie.
Patrzysz na swoje oczy w lustrze, patrzysz na zdjęcia w telefonie — i niby to samo, a jednak coś się nie zgadza. Kolor tęczówek, odcień skóry, głębia włosów — wszystko wygląda trochę inaczej. Czasem subtelniej, czasem bardziej dramatycznie, niż jest naprawdę. Warto wiedzieć, skąd się biorą te różnice.
Na tym porównaniu widzisz tęczówki Karoliny, zgaszonej jesieni. Po lewej stronie zdjęcie zrobione dobrej klasy tabletem, ale to wciąż tablet. I "tylko" średnio oświetlona, wysoka przestrzeń galerii handlowej. Po prawej stronie ta sama tęczówka uchwycona w tym samym miejscu moim cyfrowym Lumixem.
Dostałaś swoją paletę kolorystyczną i co dalej? To nie tylko zestaw ładnych barw, ale przede wszystkim narzędzie, które ma Ci pomóc ogarnąć szafę, zakupy i codzienne stylizacje. Ale jeśli myślisz, że od dziś musisz chodzić jak katalogowy manekin w kolorach 1:1 z palety — odetchnij. Analiza kolorystyczna to nie religia ani kara za „przewinienia zakupowe”. To praktyczna wiedza, z której możesz korzystać tak, jak chcesz — z głową, dla siebie.
Zapraszam na przegląd ubrań w kolorystyce zgaszonej jesieni. Część z tych poleceń pochodzi ode mnie. Ale sporo polecajek przysyłają też moje klientki – kobiety po analizie, które wiedzą już, czego szukać i umieją to znaleźć. Słowem: kolory pewniaki, które przechodzą test praktyczny – nie tylko estetyczny. Zobaczmy więc, co teraz znajdziemy ciekawego w sklepach dla zgaszonych jesieni!
Basia miała u mnie analizę kolorystyczną już dawno temu – i do dziś z wielką wprawą i lekkością porusza się w ramach swojej palety. Kiedyś wystąpiła w śniadaniówce – tematem były rośliny, a ja pomogłam jej dobrać stylówkę: swobodną, autentyczną i w pełni zgodną z jej paletą i z jej charakterem. Bluzka z roślinnym motywem nawiązywała do tematu rozmowy. Tym razem postanowiła nieco zaszaleć z włosami – i efekt tej zabawy przerósł oczekiwania.
Sprawdźmy, dlaczego ten pomysł nie ma sensu – i co możesz zrobić zamiast tego.
Len i lato to para idealna – naturalny, przewiewny, lekko rustykalny materiał, który jednak nie zawsze gra z kolorystyką chłodnych lat. Bo o ile fasony lnianych ubrań bywają uniwersalne, o tyle typowa paleta lnu – beże, ciepłe piaski, oliwka – może tłamsić chłodny typ urody. Dlatego przygotowałam przegląd lnianych kolekcji z myślą właśnie o Was – chłodnych latach. Szukałam modeli w czystych spektralnie barwach o średnim nasyceniu, zmrożonych błękitach, przykurzonych fioletach i spokojnych granatach – czyli takich, które nie tłumią, tylko wydobywają Waszą świeżość.
Dziś podsumowuję mój projekt przemalowywania czarnych, skórzano-zamszowych tenisówek. Kupiłam je z myślą o zmianie kolorów, ponieważ żaden producent nie oferuje modeli dokładnie w mojej wymarzonej wersji i rozmiarze.
W świecie analizy kolorystycznej mówi się często o porządkach: sezonach, typach, kategoriach. Ale kiedy zestawimy ze sobą kobiety takie jak Edyta, Ania i Aga – reprezentujące różne warianty ciepła – oraz Kasię, która wymyka się tym ramom, zaczynamy widzieć coś więcej niż tylko podział na „wiosnę” i „jesień”.
To porównanie miało być prostą ilustracją różnic między ciepłą wiosną i ciepłą jesienią. Ale – jak to często u mnie bywa – postanowiłam zamieszać w tych sztywnych liniach prezentacją kogoś, kto nie pasuje do żadnej z nich. Bo analiza kolorystyczna zaczyna się naprawdę dopiero wtedy, kiedy przestajemy klasyfikować, a zaczynamy obserwować.
