Indygo - farbowanie n-te, udoskonalone

Po pierwszych, nieśmiałych farbowaniach henną opracowałam, ulepszając każde kolejne farbowanie, najlepszą dla mnie metodę na uzyskanie naturalnej czerni, pokrycie siwych i polepszenie ogólnej kondycji moich włosów. Ciekawi, jak farbowanie indygo wygląda u mnie teraz? Gdzie kupuję, co dodaję i w jakim stanie są moje włosy?

Przede wszystkim, znalazłam darmowego e-booka, w którym autorka opowiada bardzo szczegółowo o roślinach używanych do farbowania włosów, jak się je przygotowuje, jak się farbuje włosy henną, no, słowem, kompendium wiedzy, a w dodatku za darmo do pobrania tutaj: KLIK!

Chcąc uzyskać odpowiedni dla mnie odcień - a więc naturalnej, nie chemicznej, czerni, mieszam Indygo z innymi ziołami polecanymi do pielęgnacji włosów. A więc z tymi, o których pisałam w tym poście: KLIK!
Najlepiej u mnie sprawdza się mieszanka 1:1 Indygo z Ecliptą - daje to u mnie fajny, bardzo naturalny dla mnie kolor a przy tym dobrze kryje siwe. Kolor jest na tyle zbliżony do mojego, że całą głowę farbuję co kilka miesięcy taką mieszanką, a czystym Indygo tylko skronie (gdzie mam najwięcej siwych włosów) co 3-4 tygodnie.

Zrezygnowałam z dodatku Khadi Ciemny Brąz - farbował moje siwe niemal na rudo, co dawało fatalny efekt. Dobrym pomysłem jednak jest pofarbowanie najpierw wszystkich włosów brązem z Khadi, a potem Indygo... jeśli ktoś ma czas na takie zabawy.

Do mojej mieszanki Indygo z Ecliptą dodaję przeważnie łyżeczkę soli (tak zaleca autorka wyżej podlinkowanego e-booka, jeśli włosy są oporne w farbowaniu, jak np. właśnie siwe) oraz pantenol i żel hialuronowy. Zrezygnowałam z dodawania odżywek gdy zauważyłam, że moim włosom nie robi to żadnej różnicy. Farbowałam je już czystym Indygo, jak również z dodatkiem odżywki czy maski - efekt jest ten sam. Natomiast iście spektakularne wyniki osiągam właśnie gdy do mieszanki dodam pantenol, żel hialuronowy, spirulinę czy keratynę. 
Farbowanie henną traktuję jak specjalny super-hiper-ekstra zabieg pielęgnujący włosy, dlatego nie żałuję sobie półproduktów. 10% żelu hialuronowego i tyle samo pantenolu oznacza często naprawdę spore ilości, biorąc pod uwagę ile henny trzeba na pokrycie w całości włosów do pasa.
Moje włosy po takim farbowaniu są wyjątkowo lśniące, gładkie, cudowne. Uwielbiam je!

Do mieszanki czasami dodaję też kilka kropli olejku eterycznego - moimi ulubionymi są lawendowy i bergamotowy za cudowny zapach, ale polecam też rozmarynowy lub z drzewa herbacianego, jeśli borykacie się z łupieżem. Dodatek olejków eterycznych sprawia, że charakterystyczny zapach henny nie jest tak intensywny ani wyczuwalny na włosach już po zmyciu - dla mnie to plus, bo niefajnie jest ciągnąć za sobą ogon zapachu kojarzącego się z czymś nielegalnym ;)

Farbuję się przeważnie wygodnie rozłożona przed lustrem w przedpokoju. Podkładam sobie wielki worek na śmieci rozdarty na pół, wdziewam różowe rękawiczki nitrylowe z Kauflandu, na ramiona zarzucam ręcznik, przeznaczony na szmaty i jadę z koksem. Jeśli henna jest rozrobiona na odpowiednią konsystencję, na worku nawet nie ma jednej zielonej kropki. Nakładam ją rękami, dzięki czemu mogę farbę od razu wmasować w skalp.

Farbę trzymam na włosach... ile wlezie. Przeważnie przeznaczam na to jeden dzień, bo zwykle potrzebne są później poprawki. Zwykle oznacza to, że Indygo trzymam przez 4-5 godzin, zmywam i sprawdzam, czy na skroniach trzeba poprawić - jeśli tak, nakładam już czyste Indygo na godzinę lub dwie tylko na skronie.

Co jeszcze się zmieniło od pierwszego farbowania? To, że zioła spłukuję wodą a potem normalnie myję głowę szamponem. Męczyłam się strasznie przez pierwszych kilka farbowań, zmywając Indygo samą wodą aby pozwolić farbie "dojrzeć" na włosach przez kolejny dzień. Oznaczało to dla mnie niebieski kark, niebieskie koszulki i niebieskie poszewki poduszek oraz matowe, szorstkie włosy dopóki ich nie umyłam szamponem.
Być może ta metoda sprawdza się w przypadku włosów krótszych niż do pasa, mniej ciężkich, gęstych i grubych niż moje. Od któregoś kolejnego farbowania zdecydowałam, że mam to gdzieś, zmywam Indygo z grubsza wodą a potem normalnie myję głowę szamponem - i to się sprawdza u mnie. Kolor nadal jest taki, jaki ma być a włosy od razu po farbowaniu są przepiękne, miękkie, gładkie i lśniące.

Włosy zawijam w folię spożywczą - taki sposób uważam za najwygodniejszy, bo nic nie cieknie tak jak w przypadku siatek foliowych. Kupne czepki z gumką są fajne, ale najwyraźniej producenci nie pomyśleli o tych kobietach, które mają trochę więcej włosów - albo zmieści mi się w nim głowa, albo włosy, innej opcji nie ma. A już na pewno nie włosy obłożone obficie henną.

Farbowanie ziołami jest - w mojej opinii - równie łatwe jak farbowanie zwykłą farbą. Po pewnym czasie doszłam do takiej wprawy, że sam proces - od rozrobienia ziół po zawinięcie włosów w folię - nie zajmuje mi dłużej niż 20-30 minut. Dzięki opcji z folią przed lustrem nie brudzę też całej łazienki dookoła - wszystko tak naprawdę rozbija się o dobrą konsystencję henny. Jeśli jest taka, jak ma być, cały proces farbowania jest dziecinnie prosty.

Kolor z moich włosów się wypłukuje po ok. 3 tygodniach. Wówczas muszę zrobić poprawki na skroniach, gdzie zaczynają wyłazić mi siwulce. Nie są to odrosty, lecz całe nitki, co wskazuje na to, iż kolor się po prostu z nich spłukuje - a więc nie jest trwały. Szkoda, ale i tak jestem bardzo zadowolona z efektu.

Gdzie kupuję Indygo? Przeważnie na wagę w Mazidłach: KLIK! gdzie przy okazji kupuję inne półprodukty. Biorąc największe opakowanie henny, wychodzi naprawdę tanio w przeliczeniu na 100 g. Łapię też okazje - jak np. ostatnio w sklepie Mint, gdzie można kupić Khadi po 22 złote.

Moje włosy, po tej, trwającej już ponad pół roku, przygodzie z Indygo, są w takim stanie, że przez chwilę zastanawiałam się, czy na pewno tego potrzebuję i jestem pewna, że wiem co robię. Stały się tak grube, ciężkie, jędrne i długie, że czasem nie mam do nich zwyczajnie siły. Lato przetrwałam upinając je w koki, bo gdy nosiłam je rozpuszczone, temperatura mojego karku podnosiła się o dobre 10 stopni Celsjusza ;)

Wierzę, że moje włosy przeżywają właśnie maksimum swoich możliwości - jestem tym trochę już zmęczona, a jednocześnie trochę zbyt mocno pod wrażeniem, aby je ścinać. Mogę polecić farbowanie ziołami chyba każdemu, kto chce swoje włosy wzmocnić i polepszyć ich wygląd. Nie ma się czego bać, ziołami można uzyskać bardzo naturalne odcienie!

Wybaczcie ogólny nieład włosów i ich "kłakowatość"- zdjęcie zrobione jest bardzo wcześnie rano, dzień po farbowaniu (bez mycia włosów szamponem, indygo spłukałam tylko wodą!) - spałam we włosach zaplecionych w warkocz, stąd te fale dunaju.

Nie chwalę się bez powodu - tak, jestem zadowolona ze stanu swoich włosów, jestem z nich dumna bo wkładam cholernie dużo pracy w to, aby wyglądały dobrze. Opowiadając Wam o tym, mam nadzieję, że zmotywuję Was do spróbowania henny, jeśli do tej pory się jej obawiałyście z różnych powodów - tak samo jak zresztą i ja sama. Przecież pierwsza porcja henny przeleżała w mojej lodówce... rok? Chyba rok, zanim zdecydowałam się wreszcie włosy pofarbować ;)

Na co dzień jednak są one znacznie bardziej proste. Niemniej, kolor jest oddany w miarę wiernie. Ja pierdziu, teraz widzę, ile tego cholerstwa noszę na głowie!

Mój Mężczyzna oficjalnie wyraża swoje zadowolenie. Powiedział, że nie chce żadnej innej farby na moich włosach, a tą paćką mogę sobie je farbować do końca życia ;) To naprawdę coś! No i dziękuję, Mężczyzno, za asystę przy fotografowaniu dzisiejszego procesu farbowania! :) Bez Ciebie... no, aparat byłby cały uciapany.

Ściskam
Arsenic