To nie są przypadkowe listy zakupowe z randomowymi inspiracjami świątecznymi, to cztery przewodniki po prezentach, w których kolor ma znaczenie, a jakość jest ważniejsza niż metka.
Zdarza mi się wkładać kij w mrowisko — szczególnie wtedy, gdy ktoś próbuje opisać złożone zjawisko w kilku prostych kategoriach. W antropologii fizycznej i medycynie takim skrótem jest skala Fitzpatricka, którą wiele osób błędnie uznaje za „skalę koloru skóry”. Tymczasem nie jest to wcale skala koloru, lecz reakcji na promieniowanie UV. Innymi słowy — nie mówi, jaki masz kolor skóry, tylko jak bardzo się opalasz lub oparzasz.
I właśnie ten temat na nowo podjęli naukowcy w przeglądzie opublikowanym w Journal of the American Academy of Dermatology (Harvey i wsp., 2024). I wreszcie powiedzieli wprost to, co wielu z nas od dawna podejrzewało: skale używane w medycynie do opisu koloru skóry są przestarzałe i zbyt subiektywne.
13 października o godzinie 12:00 otwieram zapisy na analizę kolorystyczną online. Jeśli od dawna myślisz o tym, żeby spra
wdzić, jakie kolory naprawdę z Tobą współgrają, warto się przygotować — dzięki temu nasza wspólna praca będzie dużo bardziej wartościowa.
Kiedy opublikowałam kolaż jasnych, mieszanych, szaro-zielonawych tęczówek, w komentarzach rozpętała się burza. Okazało się, że samo patrzenie na tęczówki z bliska potrafi wywołać silne emocje. I dobrze — to znaczy, że temat żyje. Ale tamten wpis był tylko częścią obrazu. Bo gdy jasne, zielonkawe mieszanki bywają pochopnie nazywane „niebieskimi”, to ich ciemniejsze kuzynki, w których zielony łączy się z ciepłym brązem, prawie zawsze lądują w szufladce „brązowe”.
Rudolf Martin (1864–1925); źródło: Universitätsarchiv Zürich, domena publiczna / Wikimedia Commons
Skąd w ogóle wzięły się wszystkie te oznaczenia kolorów oczu, którymi dziś posługujemy się w antropologii i analizie kolorystycznej? Dlaczego można mówić o „hazel”, „szaro-zielonych” czy „jasnobrązowych” oczach w sposób usystematyzowany, a nie tylko potoczny i subiektywny? Duża część porządku, który dziś mamy, zaczęła się od jednego człowieka — Rudolfa Martina.
Brzmi naukowo — ale jest błędne. Lipofuscyna w oku istnieje, lecz nie w tęczówce i nie jest widoczna gołym okiem. Poniżej wyjaśniam krok po kroku, czym naprawdę jest lipofuscyna, co daje kolor tęczówkom i skąd biorą się te wszystkie piwne, złote plamki i przejścia barwne. Na zdjęciu widzimy tęczówki mojej podopiecznej, Anny, dla której przeprowadziłam stacjonarną analizę kolorystyczną w lipcu 2024 roku.
Globalne statystyki mówią: zielone oczy ma raptem 2% populacji. Brzmi niemal jak gatunek zagrożony wyginięciem. Tymczasem ja przez ostatnie tygodnie, miesiące fotografując i analizując tęczówki moich klientek widzę całą mozaikę szaro-zielonych, zielonkawych, bursztynowo-przetykanych tęczówek. Wrażenie jest takie, że to żadna rzadkość, a raczej codzienność.
Analiza kolorystyczna nie polega na obserwowaniu efektów i układaniu ich w coraz bardziej wyszukane schematy. Jej istotą jest zrozumienie, dlaczego skóra, włosy czy tęczówki reagują w określony sposób na dane barwy. To nie zabawa w metafory, ale badanie realnych mechanizmów biologii i fizyki koloru – bo tylko dzięki temu można naprawdę uchwycić różnice między ludźmi, a nawet w pewnym stopniu przewidzieć ich reakcje na kolor. Skoro poznając fenotyp jesteśmy w stanie określić, czy ktoś się opali, czy może jego skóra pozostanie biała; czy jego włosy latem spłowieją, a nawet czy tęczówki dziecka zmienią barwę w okresie dojrzewania - tak samo możemy przewidzieć, jak będzie wyglądać jego relacja z konkretnymi barwami.
Często spotykam się z przekonaniem, że zgaszone typy kolorystyczne, czyli te o średnim nasyceniu eumelaninami, powinny wybierać wyłącznie matowe materiały. To jedno z popularnych zaleceń po analizie kolorystycznej. I rzeczywiście — na samym początku, kiedy ktoś dopiero zaczyna uczyć się poruszania w nowej palecie, takie uproszczenie bywa pomocne. Daje jasną regułę, której łatwo się trzymać - to nic szkodliwego. Ale, jak to zwykle bywa, uproszczenia nie mówią całej prawdy.
W sklepie pojawiły się dwa nowe przewodniki zakupowe – przygotowane osobno dla typu jasna wiosna i chłodne lato. Każdy z nich to zestawienie ponad setki linków do ubrań i dodatków wybranych tak, aby oszczędzić Twój czas i ułatwić zakupy.
Od września w moim sklepie dostępne są dwa przewodniki zakupowe – osobno dla typu zgaszone lato i zgaszona jesień. Powstały po to, aby ułatwić wam zakupy i zaoszczędzić czas oraz pieniądze. To wyselekcjonowane propozycje, które pasują do Twojej palety i są wykonane z dobrych materiałów.
"Gdzie odbywają się analizy kolorystyczne?" - to pytanie słyszę od Was najczęściej. I nic dziwnego — miejsce spotkania ma ogromne znaczenie, bo ono też ustawia atmosferę całego szkolenia. Spotykamy się w wybranej galerii handlowej albo bezpośrednio w mieszkaniu klientki. Każda z tych opcji ma swoje plusy.
Kiedy mówimy o pomadkach dla typu zgaszone lato, od razu pojawia się pewne hasło-klucz: my lips but better. To właśnie te odcienie, które wyglądają naturalnie, jak kolor ust – tylko odrobinę lepiej podkreślony, wygładzony i ujednolicony.
Czas na małą aktualizację! Po długiej pracy zaktualizowałam wszystkie moje ebooki zakupowe. Co to dokładnie oznacza? Przeszukałam 9 przewodników, usuwając linki do wyprzedanych produktów, które już nie są dostępne, i zostawiłam tylko te, które naprawdę warto kliknąć. Teraz, kiedy planujesz zakupy, masz pewność, że linki prowadzą do rzeczy, które są aktualnie w sklepach.
W internecie roi się od quizów o kolorach: „Który z tych kolorów jest jaśniejszy?”, „Który chłodniejszy?”, „Który bardziej czysty?”. Fajne, wciągające, często zaskakujące. Ale jest jeden problem: w większości z nich „prawidłowe” odpowiedzi wcale nie wynikają z rzeczywistych cech barw, tylko z… potocznego, subiektywnego odbioru. A czasem kwestią sporną jest samo nazewnictwo. Postanowiłam to pokazać na przykładzie trzech kolorów z palety Pantone — Water Ballet, Maui Blue i Bluefish.
