Feomelaniny, kolor człowieka i kierunki współczesnych badań nad pigmentacją

 Dzisiejszy przegląd badań dotyczy wielu wątków, które coraz częściej pojawiają się w analizie ludzkiej kolorystyki: spektroskopii skóry, fotofizyki melaniny, starzenia pigmentów, strukturalnych kolorów w tęczówce, mikrobiomu i wpływu hormonów na pigmentację. To obszary, w których nauka bardzo szybko się rozwija — i które w naturalny sposób łączą się z pracą nad rozumieniem fenotypów w praktyce.

Ale jest jeden temat, który szczególnie warto dziś omówić szerzej: feomelaniny. To właśnie one — drobne polimery siarkowe — od lat budzą wątpliwości badaczy, bo w przeciwieństwie do mocno pochłaniającej światło eumelaniny, nie wyjaśniają w oczywisty sposób różnic w widocznej barwie skóry czy tęczówki.

Poniżej streszczam najciekawsze wyniki badań, w których to udokumentowano — wraz z nazwiskami autorów i tytułami prac.